Na een wat moeizame nacht (niet álle hotelbedden zijn goed) en een druk ontbijt (jeetje wat een toeristenfabriek) zijn we op de motor gestapt voor een tocht van 135 km langs de 4 bovengenoemde meren. De route stond al in de navigatie. Helaas kent die niet precies de wegen waar wél en niet gereden mag worden, dus moesten we soms weer onverrichte zaken de berg afdalen als we nét met moeite zo’n 200 meter via de nodige haarspeldbochten de berg óp waren gereden. Maar goed, dan maar op de ‘bonne fooi’; langs het Lago del Garda naar Salo, om van daar dan af te buigen, de borden ‘Lago del Idro’ volgend. Uiteindelijk kom je er wel. Vanaf daar konden we de route via de navigatie weer oppakken. In het dal van het Idro meer begon het wat te spetteren. Vlak ná het meer hebben we ergens een cappuchino (nou ja, een paar dan) genomen om de (onweers)bui, samen met nog aardig wat andere mensen, uit te zitten. Toen het wat minder werd (nagenoeg droog) weer opgestapt en de rit voortgezet. Door verschillende dalen met steile wanden kom je dan uiteindelijk langs het kleine Lago d’Ampola. Niet meer dan een ‘Delftse Hout’, maar dan in de bergen, en, uiteraard, heel wat idyllischer. In Val di Ledro kom je uiteindelijk het gelijknamige meer tegen. Leuk ingeklemd tussen de bergen en doet heel vriendelijk aan. Vanaf Lago dir Ledro daal je vervolgens weer behoorlijk af en kom je uit bij Riva del Garda. Rechtsaf en dan weer langs de bergweggetjes en door de tunneltjes richting Limone. Omdat we dit plaatsje alleen maar vanuit de verte hadden gezien, en we toch tijd ‘over’ hadden, zijn we zo ver mogelijk afgedaald naar het meer. Dat was niet moeilijk; aan de boulevard zijn voelde speciale scooter en motor parkeerhaventjes. Zo nat en koel het was in de bergen, zo bedompt warm was het in Limone. Samen nog even een boulevardje en wat pittoreske straatjes gelopen en gekeken wat de tijden zijn van de oversteek naar Malsecine zijn, want daar willen we morgen naar toe. Ná Limone was er zélfs nog tijd om het, bij de prijs inbegrepen, beautycentre uit te proberen. Heeeelemaaaal niet vervelend om daar dan even te vertoeven; wat a beautifull view over the lakesite. Hier blijven we maar even en morgen sluiten we de dag er gewoon wéér mee af. Dineren doen we maar wat later. Misschien is er dan een minder gevoel van ‘eetfabriek’ dan gisteren en hebben we een romantisch, rustig plekje bij het raam.